adj.

ԱՆՀԱՍԱՐԱԿ ԱՆՀԱՍԱՐԱԿԵԼԻ Որ չէ հասարակ, կամ հասարակաց. անհաղորդելի. սեպհական. յատուկ. առանձնական. պիրինէ մախսուս. ἁκοινώνητος. non communis, incommunicabilis.

Վասն զի իմանալի են իրք, եւ անմարմին են միտք, անհասարակ ընկալաւ շնորհ, եւ անխառն. (իւս. կազմ։)

Անիրաւակից լինել եւս ուսուցանէ շնութիւնն, յանհասարակ իրս հասարակութիւն եդեալ։ Ցանկասիրութիւն ի գիտութիւն հաւասարութեան կոչեաց զանհասարակելին. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)