Անհանճարագոյն

adj.

որ եւ ԱՆՀԱՆՃԱՐԵՂԱԳՈՅՆ. ἁσυνετώτερος, ἁφορνέστατος. magis isipiens, stultissimus. Առաւել անհանճար. անիմաստագոյն. աւելի անխելք՝ խենդ.

Անհանճարագոյն քան զամենայն մարդ։ Են քան զանհանճարսն անհանճարագոյնք. (Առորս. ՟Բ. ՟Ժ։)