affront, offence, wrong, insult;
indignity, slight, contempt, disgrace, shame, opprobrium, discredit, blame.
ԱՆԱՐԳԱՆՔ որ եւ ԱՆԱՐԳՈՒԹԻՒՆ. ἁτιμία, ἁτιμασμός, ignominia. Անպատուութիւն. արհամարհութիւն. վատանունութիւն. նշաւակութիւն. ամօթ. այըպ, րուսվայլըգ, ըրզ նօգսանլըղը.
Լի եմ անարգանօք։ Լի՛ց զերեսս նոցա անարգանօք։ Փառք նոցա լցան անարգանօք։ Առաքեսցէ ի պատիւ քո անարգանս։ Զանարգանս իւրեանց ոչ առին ի միտ։ Ընկալցին զանարգանս իւրեանց։ Ցաւս եւ անարգանս կրէ։ Որ խրատէ զչարս, առնէ անձին իւրում անարգանս։ Առնել անօթ, զոմն ի պատիւ, եւ զոմն յանարգանս։ Այր եթէ գիսաւոր է, անարգանք են նմա. եւ այլն։
Ընկա՛լ զմեծարանս, եւ արհամարհեա՛ զանարգանս. (Եղիշ.։)
Անարգանս ածելով ի վերայ խորհրդոյ իրին. (Յհ. իմ.։)
Իբր նախատինք. թշնամանք. սէօյիւշ, սիթէմ, ազար.
Ոչ թողից քեզ զանարգանս դիցն, զոր թշնամանեցեր զնոսա. (Ագաթ.։)
Մի՛ ի վիճելն՝ թշնամանաց եւ անարգանաց բանս բարբառել. (Շ. ընդհ.։)
Անարգանս, ըստ որում զհեշտութիւնս անձանց պատրաստելով՝ այլոց նախատինս հասուցանեն. (Արիստ. առաք.։)
Կամ խայտառակութիւն. առականք. ամօթանք. ἁσχημοσύνη, turpitudo
Մերկացից զյետուստ քո, եւ երեւեսցին անարգանք քո։ Կոր ի գլուխ առնէին զնա, զի տեսին զանարգանս նորա. (Երեմ. ԺԳ. 26։ Ողբ. ՟Ա. 8։)
Եւ անարգութիւն նուաստութեան. խոնարհութիւն. անշքութիւն. ալչագլըգ, հագարէթ.
Աստուածն մեր՝ որ վասն մեր խոնարհեցաւ յանարգութիւն, ոչ թողցէ զմեզ յանարգանս. (Ագաթ.։)
Իսկ եթէ բազում անարգանօք ասէ զայս, ոչինչ է սքանչելի. զի զիջման էին ճառեալքն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 34։)