navigator;
cf. Նաւուղիղ;
seaman, boatman, gondolier, rower.
ναύκληρος nauclerus. Վարօղ զնաւ. որպէս Նաւաստի. նաւապետ, կամ նաւիշխան. մանաւանդ յեզականն.
Նաւապետին եւ նաւավարին առաւել անսայր. (Գծ. ՟Ի՟Է. 1։)
Գտաւ անդ նաւավար մի։ Ասէ նաւավարն, կամիմ առագաստ վերացուցանել։ իբրեւ լուաւ նաւավարն զհրամանն թագաւորական, եւ այլն. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
ՆԱՒԱՎԱՐ. κυβερνήτης gubernator. Վարիչ նաւու որպէս ղեկավար. նաւուղիղ. (որ բազում անգամ լինէր նոյն ինքն նաւապետն).
Նաւավարք քո։ Ամենայն նաւավարք եւ նաւազք. (Եզեկ. ՟Ի՟Է. 27. 28։ Յայտ. ՟Ժ՟Ը. 17։)
Նաւորդքն ընդ նաւավարս, հեծեալք ընդ հազարապետսն. (Փիլ. քհ. ՟Ժ՟Ա։)
ՆԱՒԱՎԱՐ. ναύτης, ναυτικός nauta. Նաւազ. նաւորդ. թիավար. որ վարէ զպաշտօն ինչ ի նաւի.
Կարծէին նաւավարքն։ Նաւավարքն խնդրէին փախչել։ Երկեան նաւավարքն երկիւղ մեծ։ Եղեն արագացիք նաւավարք քո։ Ի ջուրս բազումս վարեցին զքեզ նաւավարք քո.եւ այլն։
Ո՞ զայս՝ որ ի ծովու, եւ յանչափ լայնութիւնս ջուրց զճանապարհս եհատ, եւ եցոյց նաւավարաց. (Փիլ. քհ. ՟Ե։)
Խաչն՝ նաւավարաց նաւապետ, տագնապելոց նաւահանգիստ։ Ապրեցուցանել յանուն քո զնաւապետս եւ զնաւավարս յալեկոծութենէ. (Ոսկ. խչ.։ Ճ. ՟Ե.։)