cf. Նաւաստ.
ναύτης nauta, navita ναύκληρος nauclerus. Նաւավար՝ որպէս պաշտօնեայ եւ գործաւոր ի նաւի.
Նաւավար, եւ ամենայն որ ի տեղիս տեղիս նաւեն, եւ նաւազք. (Յայտ. ՟Ժ՟Ը. 17։)
Բազմախումբ մշակացն մանկունք, եւ նաւազացն. (Պիտ.։)
Նաւազք ոմանք, եւ կամ երկրի մշակք։ Զնաւազս, եւ զերկրագործս։ Ո՛վ նաւազք ու՞ր երթայք։ Վտանգ նաւազացն. (Փիլ. (ուր գրի եւ նաւազանցն. ուստի եւ Հին բռ. յարմարէ, նաւազունք)։)