spot, stain, blemish;
vice, fault, defect;
sign, natural mark;
blot, disgrace;
յ— հայել, to regard amorously or indecently.
μῶμος, σπίλος, πάθος, αἱτία macula, vitium, nota, labes Նիշ տգեղ. բիծ. սպի. ախտ. պնկասութիւն. կեղտ. պատճառ բասրելի. ամօթալի ինչ.
Այր յորում իցէ արատ ... այր կաղ եւ կոյր։ Ի թաթից ոտից իւրոց մինչեւ ի գլուխ ոչ գոյր ի նմա արատ։ Զի մի՛ ունիցի ինչ արատ կամ աղտեղութիւն. (Ղեւտ. ՟Ի՟Ա 18։ ՟Բ. Թագ. ՟Ժ՟Դ 25։ Եփես. ՟Ե 27։)
Ի բարիս քո արատ մի՛ մուծաներ. (Սիր. ՟Ժ՟Ը 15։)
Մեղան, եւ ոչ նմա, որդիք արատոյ. իբր արատաւորք, անարգք. (Օր. ՟Լ՟Բ 5։)
Եդ ի նմա արատ խեղութեան։ Խեղուիթիւնք արատոյ յԱստուծոյ են, եւ մեղք անօրէնութեան ի կամաց են։ Եղեւ ի նմա արատ կաղութեան. (Եփր. ծն. եւ Եփր. ղեւտ.։)
Անաղարտելի եւ յամենայն արատոյ ի բաց վճարեալ վասն Քրիստոսի բան. (Պրպմ. ՟Լ՟Է։)
Ջաղջախեալ եղէդն կարծեմ լինել, որ արատաւ իւիք առնիցէ զպատուիրանս Աստուծոյ. (Բրս. հց.։ Երզն. մտթ.։)
Արատաւ պղծեցին զմիտս։ Շաղախեալքն յիրս կենցաղոյս, եւ յարատոց սորին խարեալքն. (Լմբ. սղ.։)
ԱՐԱՏ. որպէս Վնաս.
Ամենայն արատոյ պատճառ զգայութիւնս է. (Ճ. ՟Թ.։)
Ոչ ի դիւին արատուէ, այլ յտւր չար եւ վատ բարուցն. (Կանոն.։)
Ընդդիմանալ եղեւ նա զօրութեան հրեշտակին առանց արատոյ. (Եփր. ծն.։)
ԱՐԱՏ cf. ՅԱՅՐԱՏ