hy    |   fr

Անընդելութիւն, ութեան

s.

cf. Անընտելութիւն.

s.

Անընդելն գոլ՝ ըստ ամենայն առման.

Յուղիղ պողոտայէն անընդելութեամբ մոլորեալ. (Լմբ. պտրգ.։)

Վասն անընդելութեանն՝ տեսեալ կամ լուեալ՝ պախարակէ. (Երզն. մտթ.։)

Որք զանընդելութիւն (վայրենի՝) առաքինութիւն վարկանին. (Նիւս. կուս.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անընդելութիւն անընդելութիւնք
accusatif անընդելութիւն անընդելութիւնս
génitif անընդելութեան անընդելութեանց
locatif անընդելութեան անընդելութիւնս
datif անընդելութեան անընդելութեանց
ablatif անընդելութենէ անընդելութեանց
instrumental անընդելութեամբ անընդելութեամբք