to empty, to pour out;
to spread, to diffuse, to cause to flow or fall.
ՎԱՅԹԵՄ ἑκχύω effundo. որ եւ իբր ռմկ. ՎԱԹԵԼ, ՎՈԹԵԼ. (իտ. սվօտա՛րէ. լտ. վօ՛թում րէ՛տտէրէ ). Ի դուրս թափել. արտաքս հեղուլ. դատարկել. պարպել.
Խառն ընդ գարշելիսն ի վայր զփորոտին վայթեալ՝ սատակէր. (Յհ. կթ.։)
Վայթեցաւ որովայն նորա յերկիր. (՟Բ. Թագ. ՟Ի. 10։)
Ամենեքեան ի կամրջէն ի վայր վայթեցան ի գետն մեծ. (Հ. սեպտ. ՟Զ.։)
Որք ի վատ գործս վայթեալք, եւ ոչ ուսուցանել թողացուցանէ. (Կլիմաք.։)