cf. Շնորհք.
ՇՆՈՐՀ χάρις, χάρισμα gratia, beneficium եւ venustas, jucunditas. (գրի եւ ՇՆՈՀ. որպէս եւ Աշխարհն՝ Աշխարհ։ Արմատն է ի մեզ Շէ՛ն. իբր շէ՛ն օր, կամ շէն պահօղ՝ արարօղ. շէ՛ն օրհնութիւն. կամ շէնուոր, շինարար. շինօղ զտեսօղս. եւ այլն. ուստի ռմկ. շէ՛նք շնորհ՛ք. եւ եբր. խէն, է շնորհ) Ձիր. պարգեւ. ձրի տուրք. բարերարութիւն յառանձին եւ ի պարզ սիրոյ. երախտիք աստուծոյ, մանաւանդ գերբնական ձիրք՝ որ հաճոյ առնեն զմեզ աստուծոյ.
Շնորհլ ձրի տուրքն է։ տուրք ձրիք՝ շնորհք կոչին։ Շնորհօք, այսինքն ձրի մարդասիրութեան հարկ արարեալ. (Խոսր.։)
Շնորհք կոչեմք զառանց փոխարինի տուրքն. (Լմբ. առակ.։)
Ո՞ր շնորհ է ձեր։ Իսկ եթէ շնորհօք, ոչ եւս ի գործոց. ապա թէ ոչ՝ շնորհքն ոչ եւս շնորհք լինին։ առաք շնորհս փոխանակ շնորհաց. զի օրէնքն ի ձեռն մովսիսի տուան, շնորհքն եւ ճշմարտութիւնն ի ձեռն յիսուսի քրիստոսի եղեն։ Իւրաքանչիւր ոք զիւր շնորհս ունի, յաստուծոյ։ Փոխեցից ի ձեզ շնորհս ինչ հոգեւորս. եւ այլն։
Նա ըստ բնութեան որդի է աստուծոյ, իսկ մեք ըստ շնորհի. հայր նորա է աստուած ըստ բնութեան, իսկ մեր ըստ շնորհի. (Աթ. ՟Ա։)
Մեզ ըստ շնորհիլ հայր անուանեալ։ Հայր է շնորհիւ, եւ տէր, որ հրաւիրեաց զամենեսեան յարքայութիւն. (Յճխ. ՟Բ. ՟Ը։)
Ո՞ւմ հաղորդիս աստուծոյ շնորհաւն, ասա՛ ինձ. ընդ աստուծոյ պարգեւսն։ Տալ ոչ միայն շնորհաւ, այլ եւ ի հարկէ. (Ոսկ. ՟ա. կոր. եւ Ոսկ. փիլիպ.։)
Զայսպիսի շնորհէ գոհանալ արժանապէս պարտ է. (Խոսր. պտրգ.։)
Մի՛ պակասեսցէ շնորհք քո ի տանէ իմմէ յաւիտեան. (Եփր. թագ.։)
Ոչ խօսք ի մեռելոց, եւ ոչ շնորհ առ արծաթասիրաց պարտ է խնդրել. (Ոսկիփոր.։)
Յօրէնս՝ միայն քահանայքն, բայց ի շնորհիս (յետ քրիստոսի) բազմութիւնս ամենայն. (Մեկն. ղեւտ.։)
ՇՆՈՐՀ. որպէս Վայելչութիւն հաճելի. եւ Հաճութիւն. աղուորութիւն, շէնք շնորհք, անուշութիւն.
Սփռեցան շնորհք ի շրթանց քոց։ Զշնորհս եւ զփառս տացէ։ Լաւ է քան զարծաթ եւ զոսկի՝ շնորհ բարի։ Տացէ շնորհս (շինութեան) այնոցիկ՝ որ լսենն։ Պսակ շնորհաց (այսինքն շնորհալից) ընկալցի գլուխ քո։ Եզն սիրոյ, եւ յաւանակ քոց շնորհաց խօսեսցի ընզդ քեզ.եւ այլն։
Տաց շնորհս ժողովրդեան իմոյ առաջի եգիպտացւոցն. եւ այլն։
ՇՆՈՐՀ. որպէս Շնորհակալութիւն. գոհութիւն. որ եւ ըստ յն. ոճոյ՝ Խորհուրդ հաղորդութեան.
Այլ շնո՛րհք աստուծոյ ի վերայ անպատում պարգեւաց նորա։ Այլ շնորհք աստուծոյ զի, եւ այլն։ Այ աստուծոյ շնորհք, որ, եւ այլն։ Ասասցեն ազատեալքն, թէ շնո՛րհք նմա, որ յայնչափ մահուց փրկեաց զմեզ. (Ագաթ.։)
Պարտ է զվախճանեալսն (ի ժամ վախճանին՝ շնորհի արժանի առնել. (Կանոն.։)
ՇՆՈՐՀՍ ԱՌՆԵԼ ՈՒՄԵՔ, է Շնորհել. ներել. ... (Գծ. ՟Ի՟Դ. 27։ ՟Ի՟Ե. 9։)
ՇՆՈՐՀՍ ԳՏԱՆԵԼ առաջի աստուծոյ, կամ մարդոյ, կամ առաջի աչաց ուրուք. որպէս Հաճոյ գտանիլ. սիրելի լինել։ (Ծն. ՟Զ. 8։ ՟Ժ՟Ը. 3։ Դտ. ՟Զ. 17. եւ այլն։)
ՇՆՈՐՀ ՈՒՆԻՄ, կալայ, կամ ՀԱՏՈՒՑԱՆԵՄ. Շնորհակալ լինել. գոհանալ. (տր. խնդրով. եւ ո՛չ պատմ. ըստ յետնոց։) Տե՛ս (՟Բ. Մակ. ՟Գ. 33։ ՟Թ. 20։ ՟Գ. Մակ. ՟Ե. 10։ ՟Ա. Տիմ. ՟Ա. 12։ Ղկ. ՟Ժ՟Է. 9. եւ այլն։)
ՇՆՈՐՀՍ ԱՐԿԱՆԵԼ. Երախտիս համարել. երախտել.
Զի մի՛ շնորհս արկանիցէ նմա զանբան սակս աներանալ (յակոբայ). (Եփր. ծն.։)
Ի ՇՆՈՐՀ. χάριν gratia, causa, ergo. Ի պէտս, ի շինութիւն. ի պատիւ երեսաց. յաղագս, վասն, եւ այլն.
Այլ միշտ խօսել կամաւ քոյին, ի շնորհ ի շա՛հըս լըսողին. (Յիսուս որդի.։)
Ի ՇՆՈՐՀՍ, կամ ԱՌ ՇՆՈՐՀՍ. πρὸς χάριν ad gratiam, gratiae ineundae causa. Ի շնորհուկս. առ մարդահաճութեան. Խաթըր իլին.
Ի շնորհս խօսել։ Ոչ պարտիք ասել, թէ ողոքելով զձեզ՝ առ շնորհս ինչ ասէի. (Ոսկ. ՟ա. թես. եւ Ոսկ. յհ.։)
Ասես, թէ յակովբոս եղբայր էր նորա, առ շնորհս վկայէր. պօղոս ասէ դարձեալ, աւասիկ ինձ թշնամւոյս երեւեցաւ. (Կոչ. ՟Ժ՟Դ։)
ՇՆՈՐՀԱՒ ՏԱԼ. Շնորհել. ձրի տալ.
Զկեանսն՝ որ յետ քնոյ (սաւուղայ), շնորհաւ ետ նմա դաւիթ. (Եփր. երաշտ.։)