Մեծարգի

adj.

αἱδεστιμότερος, μεγαλεῖος reverendus, venerandus, magnificus πολύτιμος pretiosus եւ այլն. Մեծապէս յարգի կամ արգոյ. որոյ յարգն է մեծ. մեծապատիւ. ակնածելի. պատկառելի. մեծ եւ պատուական. մեծագին.

Մեծարգի լինել կամ երեւել (անձին եւ իրաց). (Ոսկ. եփես. եւ Ոսկ. կողոս.։ Յհ. իմ. պաւլ.։ Կոչ. ՟Ժ՟Զ։)

Իջցուք ի տարապարտ հպարտութենէ՝ չունել զանձինս առ մեծարգիս. (Եզնիկ.։)

Առ ի՞նչ արդեօք զգինդսն մեծարգի համարեցաւ. (Եղիշ. դտ.։)

Մեծարգի զբանս ճշմարիտս առանց երդման՝ քան զստութիւն աբարշտութեան. (Վեցօր. ՟Բ։)

Ովրիգենէս՝ մեծարգի եցոյց զեօթանասնիցն թարգմանութիւնս քան զայլոցն. (Շիր. քրոն.։)

Քան զորպիսի՞ մեծութիւն մեծարգի չիցէ պատիւս այս. (Սարգ. յկ. ՟Ա։)

Մեծարգի բան, կամ նիւթ, կատարումն, կամ պատիւ, կամ հայրապետ. (Պիտ.։ Գէ. ես.։ Լաստ. ՟Ի՟Գ։)

adv.

Կամ իբր մ. Մեծաւ յարգանօք.

Զհողեղէն բնութիւնս այնքան մեծարգի պատուել. (Սարգ. ՟բ. պ. ՟Ա։)