adj.

very honorable, very glorious;

adv.

honorably, splendidly, with great honour;
— մեծարել, առնել, to load with honours;
to welcome, to receive with honor, with open arms, to treat with great honour, to feast, to entertain.

adj.

μεγαλότιμος qui in magno est homore μεγαλόδοξος magnifice gloriosus σεβάσμιος venerandus, colendus եւ այլն. Մեծապէս պատուեալ, եւ պատուելի. մեծաշուք. մերծարգի. մեծամեծար, շքեղ. փառաւոր.

Բարձրեալն փարօք, մեծապատիւ ամենակալ ճշմարիտն աստուած։ Վասն մեծապատիւ շքեղ տաճարին։ Մեծապատիւ մեծապարգեւ արարաք զամենայն կողմանս քաղաքացն. (՟Բ. Մակ. ՟Գ. 12։ ՟Գ. Մակ. ՟Զ. 14. եւ 10։)

Յանպատճառէն եւս ծնելութեան իրք այնպէս եւ այնպիսի մեծապատիւ. (Առ որս. ՟Գ։)

Զվերին մեծապատիւ (յն. մեծի) թագաւորութեան ճառս ի միտ արկանէ. (Ոսկ. ես.։)

Մեծապատիւ փարք, կամ աթոռ, կամ թագաւոր, դշխոյ. (Կոչ. ՟Դ։ Ագաթ.։ Պիտ.։)

Մեծապատիւ սիրով, կամ վայելչութեամբ. (Արծր. ՟Դ. 4։ Ճ. ՟Բ.։)

Մեծապատիւ է տօնս. (Ոսկ. զատիկ.։)

Մեծապատիւ իշխանն մագիստրոս որդի վասակայ մարտիրոսի. (Երզն. քեր.։)

Զի արասցես մեծապատիւս զանտոհմս. (Սարկ. աղ.։)

Բազում անգամ ի նմանէ մեծապատիւ լինէին. (Եղիշ. ՟Բ։ Յհ. կթ.։)

Մեծապատիւ գոհութեամբ երկիր պագանեմք. (Աթ. խչ.։)

Մեծապատիւ գիտացեալ զաստուծոյ փառաբանիչն լինել. այսինքն պատուաւոր յոյժ. (Խոսր.։)

adv.

Եւ որպէս մ. μεγαλοτίμως magno cum honore եւ այլն. Մեծաւ պատուով.

Զքահանայապետն զոնիա մեծապատիւ մեծապարգեւ մեծարր. (՟Բ. Մակ. ՟Գ. 35։ Բուզ. ՟Գ. 10. 21։)

Յորժամ մեծապատիւ մեծարիցին, յայնժամ առաւել խոնարհութիւն ցուցանեն. (Ոսկ. ես.։)

Մեծապատիւ զնախարարսն արձակեալ. (Խոր. ՟Գ. 64։)

Մեծապատիւ զարդարեցար. (Կոչ. ՟Դ։)