savant, instruit.
ἑπιστήμων . cf. ՄԱԿԱՑՈՂ.
Մակացուք ասեմք վասն ունելն ինչ ըստ իւրաքանչիւրոցն հանճարոյ. (Արիստ. որակ.։)
Զգուշական եւ ընտրօղ մակացու. (Քեր. քերթ.։)
Նաւապետ մակացու եւ հմուտ։ Մակացու աջոյդ վերծանեալ զտառ. (Մագ. ՟Ա. ՟Ծ՟Դ։)
Քրտնաջան աշխատութեամբ մակացու լինել հոգեւոր իմաստից։ Բարձրագոյն ճառիցս մակացու լինել. (Սարգ. յռջբ. եւ Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ը։)