adj.

ԻՆՔՆԱՀԱՅԵԱՑ կամ ՅԻՆՔՆԱՀԱՅԵԱՑ. որ յինքն միայն հայի եթէ՛ որպէս ինքնահաճ, ինքնահաւան, եւ եթէորպէս հրաժարեալ յաշխարհէ. եւ կամ որպէս Ինքնին ականատես.

կոկոզավիզ յինքնահայեաց ամբարտաւանութեամբ նստել յամրոցին՝ մեծ ոմն զինքն կարծելով. (Արծր. ՟Ե. 5։)

Ինքնահայեաց կուսական խորհրդոց. (Մաշկ.։)

Կոկոզաւիզ ինքնահայեաց ամբարտաւանութիւն. (Անյաղթ հց. իմ.։)