adj.

self-destroying;
self-destroyed, self-ruined.

adj.

Անձամբ անձին կործանիչ, կամ կործանեալ. այն ինչ որով ոք ինքն կործանեցաւ նախ.

Զնոյն դեղ դժրողին ինքնակործան մահաձիր՝ մտերմաբար արբւցեալ (մարդոյն). (Գանձ.։)

Ինքնագիւտ եւ ինքնակործան տպօքն կերպագրեալ. (Սկեւռ.։)