présumer de soi-même, avoir une haute opinion de soi.
ձ.
Ինքնահաճ լինել. մեծամտիլ. աբարտաւանիլ. հպարտանալ.
Յորժամ յայն սկսաւ ինքնահաճել, մատնեցաւ ի փորձութիւն խորհրդոցն։ Այդ աստուծոյ շնորհ է. եւ յաստուծոյն ընդէ՞ր իբր ի քո ինքնահաճիս.(Լմբ. սղ. եւ Լմբ. առակ.։)