hy    |   fr

Գունաւոր, աց

adj.

coloured;
dyed;
having several colours;
quick, diligent, violent.

adj.

ԳՈՒՆԱՒՈՐ որ եւ ԳՈՒՆԵԱՆ. Ունօղ զգոյն. կարեւոր եւ վայելուչ. գեղեցիկ գունով. բազմագունի. րէնկլի.

Ցանկութեամբ աստուածանալոյն առաւել գունաւորեալ գունաւոր թուաց. (Վրդն. ծն.։)

աշխարհս լի է գունաւոր պէսպէս ազգօք՝ չարեօք եւ բարեօք. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)

ԳՈՒՆԱՒՈՐ. Գուն գործօղ. ժիր. փոյթ.

Ձին էր մեծ հասակաւ, եւ էր գունաւոր գնացօղ. (Բուզ. ՟Զ. 8։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif գունաւոր գունաւորք
accusatif գունաւոր գունաւորս
génitif գունաւորի գունաւորաց
locatif գունաւորի գունաւորս
datif գունաւորի գունաւորաց
ablatif գունաւորէ գունաւորաց
instrumental գունաւորաւ գունաւորաւք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Գունաւորեմ, եցի

Գունաւորութիւն, ութեան

Voir tout