Գունակ

s.

Գոյն. երանգ. որակ. կերպ. տեսակ. ազգ. եւ Զանազանութիւն.

Երփն երփն ամենայն գունակաց։ Մծբ. (ԺԹ։)

Յամենայն աղտեղութեանց սուրբ լինել, յամենայն օտար գունակէ։ Ամենայն գունակք ձաղանաց. (Սարգ. ա. յհ. Ե. եւ Դ։)

Յանուանէ զոմանս յիշեալ յամենայն գունակէ. (Խոսր. պտրգ.։)

Տեսանե՞ս զայլ եւ այլ գունակ մատուցելոցն. (Ոսկ. մ. Բ. 2։)

Ի մի վայր գումարել զգունակ գունակս եղելոցն. (Կիւրղ. ծն.։ Իսկ յասելն.)

Յայլեւայլ գունակ ցաւոց փութով առողջութիւն գտանել. (Խոսր. պտրգ.) իմա՛ ածակ. իբր յազգի ազգի ցաւոց։

adj.

ԳՈՒՆԱԿ ԳՈՒՆԱԿ. ποικίλος, διάφορος varius, diversus Գունագոյն. պէսպէս. զանազան. ազգի ազգի.

Գունակ գունակ հանդերձիւքն փայլէին. (Լաստ. ԺԷ։)

Պսակս գունակս գունակս. (Յուդթ. ԺԵ. 15։)

Գունակ գունակ է եւ ամենապատիկ։ Որ ի գունակ գունակ կամակաց պայծառութիւն է. (Փիլ.։)

Գունակ գունակ նուիրօք պտղոցն։ Գունակ գունակ կերպարանաց. (Ագաթ.։)

Զգունակ գունակ շուայտութիւնսն. (Խոսր.։)

Ոչ մի միայն է ճանապարհ կորստեան, այլ բազում եւ գունակ գունակ։ Ապա եւ զառաքինութեան ընծայեցուցանէ զգունակ գունակ կերպարանս. (Ոսկ. մ. Բ. 19. 20։)

Զաստուծոյ գունակ գունակ զպարգեւսն նշանակէ. (Ոսկ. ես.։)

adv.

ԳՈՒՆԱԿ ԳՈՒՆԱԿ, կամ ԳՈՒՆԱԿՍ ԳՈՒՆԱԿՍ. մ. Զանազանաբար. պէսպէս օրինակաւ.

Զաչսն գունակ գունակ յեղուցուն. (Ոսկ. ա. տիմ.։)

Գունակ գունակ խայտառակեալս. (Կորիւն.։)

Գունակս գունակս յեղյեղու զբանն. (Ոսկ. մ. Ա. 24։)

ԳՈՒՆԱԿ 2 նխ. τρόπον, οἶον modo, more, velut Հանգոյն. պէս. որպէս. զօրէն. ըստ. ըստ օրինակի.

Գունակարածանւոյ. (Եւս. քր. Ա։)

Պէս գունակ տրդատայ բագրատունւոյ. (Խոր. Գ. 5։)

Գունակ եղբօրն թշուառականի. (Ճ. Ա.։)

Գունակ արիանոսացն։ Հեզութեամբ համբերել գունակ տեառն մերոյ. (Նանայ.։)

Գունակ նոցա գրել։ Գունակ եղիայի գոլ կարապետ։ Գունակ քո կրեալք զծերութիւն. (Կիւրղ. ղկ.։)

Եւ ես գունակ ձեզ դիտեմ։ Ոչ գունակ դիւական տօնիցն։ Խայտա՛ դաւթի գունակ։ Եւ նոքա գունակ քո. (Լծ. ածաբ.։)

Շանց գունակ։ Գունակ սոցին։ Գունակ խորին խնճոյից։ Գունակ վեհ եւ մաքուր բնութեանց. (Խոսր.։ Ճ. Գ.։ Նար.։ Սկեւռ. ես.։)

adv.

ԳՈՒՆԱԿ. մ. Իբր. որպէս, զոր օրինակ. այնի, սանքի.

Շահատակելով գունակ ի խաղս գնդակաց. (Արծր. Գ. 17։)