adj.

ὐψαύχην cervicem attollens Բարձրապարանոց, իրօք կամ նմանութեամբ. խրոխտ. գոռոզ. վիզը տնկած, եւ տնկօղ.

Այժմ բարձրավի՛զ ձի, եւ խրոխտ ... խայտայ ի դաշտս. (Ածաբ. նոր կիր.։)

Մի՛ ախորժեսցես ի վեր ամբառնալ զձեռնդ Աստուծոյ (ընդդէմ քո) ըստ բարձրավզիցն. (Ածաբ. աղք.։)

Զբարձրավիզն խոնարհեցուցեր. (Սկեւռ. լմբ.։)

Ո՞ւր իցէ բարձրավիզն հպարտութիւն. (Վրք. հց.։)

Նշանակ բարձրավզին եւ փքացելոյ վասն ամբարհաւաճութեանն։ Ինձ մահկանացուիս զի՞նչ արժան է բարձրավիզ լինել, փքանալ, փռնդալով առ նմանիսն. (Փիլ. ել. եւ Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Յանզղջութենէ անձանց, եւ ի բարձրավիզն լինելոյ մտաց եւ ապարասան ի վերայ առաքինութեան սրբոց արանցն. (Վրք. հց. ՟Ա։)