hy    |   fr

Բարձրապատիւ

adj.

very honourable, much esteemed.

adj.

Մեծապատիւ, մեծաշուք. հռչակաւոր.

Նարեկայ մեծափառ եւ բարձրապատիւ ուխտի. (Նար. յիշ.։)

adv.

Բարձր պատուով.

Թէպէտ եւ այսպէս բարձրապատիւ եւ պայծառանշան առաքեցաւ (Պօղոս) ի Քրիստոսէ. (Ագաթ. (հին տպ. պանծապատիւ։))