adj. s.

very high;
the Most

s.

Սեպհականեալ անուն ճշմարտին Աստուծոյ, ըստ որում է իսկութեամբ բարձր ամենայնիւ, կամ Ամենաբարձր, որպէս ասի յայլ լեզուս. ὔψιστος altissimus եբր. էլիօն. տճկ.

Որոտաց տէր յերկնից, եւ բարձրեալն ետ զձայն իւր։ Որդի բարձրելոյ կոչեսցի։ Զօրութիւն բարձրելոյն հովանի լիցի ի վերայ քո։ Մարգարէ բարձրելոյ կոչեսջիր։ Այլ ո՛չ եթէ բարձրեալն ի ձեռագործ տաճարս բնակէ.եւ այլն։

adj.

Կամ իբր ա.

Քահանայ էր Աստուծոյ բարձրելոյ։ Օրհնեալ է աբրամ յԱստուծոյ բարձրելոյ, որ արար զերկինս եւ զերկիր։ Օրհնեալ է Աստուած բարձրեալ։ Սաղմոս ասացից անուան տէրն բարձրելոյ.եւ այլն։

Բարձրեալ, ահաւոր՝ տէր, փառք քեզ։ Բարձեալ վասն վերին աթոռոյն ... Բարձրեալ ես դու յերկինս Աստուած։ Բարձրեալ ես դու յերկինս Աստուած։ Բարձրեալ թագաւոր, որ վասն մեր ելեր ի խաչ. (Շար.։)

Զի դու միայն սուրբ, դու միայն բարձրեալ ես, դու միայն տէր մեր Յիսուս Քրիստոս. (Ժմ.։ եւ Նար. ստէպ։)

Անսովոր է՝ ասելն Միսայէլի եպիսկոպոսի ի խչ.

Բաղաամ առակօք բարձրելովք մարգարէանայ. այսինքն բարձր առակօք։