Անօթի

adj. adv.

ԱՆՕԹԻ առաւել ռմկ. cf. ՆՕԹԻ.

Ոչ ծանրանայ արբեցութեամբ. զուարթութեամբ եւ անօթի գնայ ընդ այն ճանապարհն. (Ոսկ. ՟ա. թես. ՟Թ։)

Կարօ՞ղ ես երիս աւուրս անօթի կալ. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)

Հրամայեաց տանել անօթի. (ՃՃ.։)