Անքնին

adj.

որ եւ գրի ԱՆՔՆՆԻՆ. ἁνεξιχνίαστος. investigabiis, inscrutabilis. Անքննելի. որ ոչ քննի. անհետազօտելի. գաղտնի յոյժ.

Որ առնէ զմեծամեծս եւ զանքնինս. (Յոբ. ՟Ե. 9։ ՟Թ. 10։)

Աւետարանել զանքնին մերծութիւնն քրիստոսի. (Եփես. ՟Գ. 8։)

Որ ստեղծեր զանչափ զանքնին զերկինս ամենայն. (՟Գ. Մակ. ՟Բ. 5։)

Զի՞ քննես զանքննինդ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 5։)

Անքննին է այս խորութիւն յւէտ քան զամենայն սրբութիւն սրբոց. (Նար. ՟Ղ՟Գ։)

Անքննին տեղի ուրախութեան, կամ տեսիլ. (Ագաթ.։)

Անքնին ներբողիւ գովեալ. (Նար. ՟Հ՟Ե։)

Զի՞նչ արասցուք վասն անքնին աղանդոյն քրիստոնէից. (Եղիշ. ՟Ը։)

ՅԱՆՔՆԻՆՍ ԱՆԿԱՆԻԼ. Մատնիլ յիրս անհասանելիս. չկարել հասու լինել. միտքը շուարիլ, խելքը չհասնիլ.

Որ զընտրութիւնն այսպիսի իրաց ինչ ուսանել փութային, չքաւորեցան, եւ յանքնինս անկան. (Կիւրղ. ղեւտ.։)

իբր Չեւ քննեալ վերջին զննութեամբ. չեւ եւս որոշեալ. ἁδιάκριτος. indistinctus.

Առակք սողոմովնի անքնինք. (Առակ. ՟Ի՟Ե. 1։)

իբր Ոչ քննօղ. անխորհուրդ. ἁνεξέταστος. non examinatus.

Ոչ է պարտ անքննին մտօք առաջի ձեր առնել այդպիսի մեծի խնդրոյ դարձուած բանից. (Փարպ.։)