incredulous, who makes difficulties;
obstinate, subborn, headstrong.
եւ ընդ բայի. ἁπειθής. inobediens, contumax, ἁπειθέω. non obedio. Որ ոչ հաւանի՝ մանաւանդ հրամանաց. անհնազանդ. հեստ. անսաստ. չանսացօղ. անլուր. չմըռօղ. տինկլէմէզ. իդաաթսըզ.
Ոչ եղէ անհաւան երկնաւոր տեսլեանն։ Լուարո՛ւք ինձ անհաւանք։ Ժողովուրդ անհաւան է։ Սիրտ անհնազանդ եւ անհաւան։ Լուիցես նմա, եւ մի՛ անհաւան լինիցիս։ Ձգեցի զձեռն իմ առ ժողովուրդն անհաւան եւ հակառակօղ. եւ այլն։
Անհաւան բարք, կամ բնութիւն. (Փարպ.։)
Ամանս բարկութեան զանհաւանիցն ոգիսն կոչէ. (Սեբեր. ՟Գ։)
Այս թեթեւ լիցի ասէ՝ առ անհաւանիցն դատաստան. (Երզն. մտթ.։)
Անհաւան լինին ասացելոցն. (Լմբ. սղ.։)
Կամէի անհաւան վիճաբանութեամբն զհարազատ սիրոյն ցուցանել օրինակ. այս ինքն կամաւոր դիմադրութեամբ. (Պիտ.։)
Եւ ոչ անսացօղ ո՛ր եւ է բանից.
Զկամս անշարժս եւ անհաւանս ի յորդորմունս խօսից նոցա. (Փարպ.։)
Անհաւան միտս նոցա յայնմիկ ցուցեալ. (Յհ. կթ.։)
Անհաւան եղեալ նոցա ասիցն՝ յաշակերտսն դարձուցանէ. (Երզն. մտթ.։)
իբր անհաւանելի. դժուարալուր.
Մեզ անհաս է, եւ զբօսացելոցս ի վարս մարմնոյ՝ անհաւան ի հաւատալ։ Գիտելն զԱստուած՝ անճառ բանի, եւ անհաւան ունկան։ Կարծեմ ոչ ումեք թուի ասացեալս անհաւան. (Լմբ. սղ.։)
Ոչ անհաւան եւ այլն. (Պիտ.։)