disobedient, refractory, rebellious;
— լինել, to disobey.
ἁνήκοος, ἁπειθής. inobediens, immoriger, contumanx. Որ չէ հնազանդ, կամ չհնազանդի. անհլու. անլսօղ. անլուր. անհաւան. ստունգանօղ. միւդիւ օլմայան. իդաաթսըզ. սերքէշ. ասի. ինատճը.
Նշանակ որդւոցն անհնազանդից։ Որդի անհնազանդ ի կորուստ եղիցի։ Ամենեքեան անհնազանդք գնան կամակարութեամբ։ Սիրտ անհնազանդ եւ անհաւան։ Զսիրտ իւրեանց կարգեցին անհնազանդս։ Այր ոք անհնազանդ իցէ քեզ, եւ ոչ լսիցէ բանից քոց, եւ այլն։
Անհնազանդիցն արբուցին զկործանումն. (Ագաթ.։)
Յանհնազանդից ճշմարտութեանն. (Յհ. կթ.։)
Կամ որ ոչ է հպատակ. ոչ ներքոյ անկեալ տէրութեան. ἁνυπότακτος. non subjectus, non subditus
Ի վերայ անօրինաց եւ անհնազանդից։ Ոչ յամբաստանութիւն անառակութեան, կամ անհնազանդք։ Բազումք են անհնազանդք։ Ոչինչ եթող անհնազանդ ի նմանէ. եւ այլն։
Թագաւորութիւն մի այսպիսի, որ դողացուցանէ զհնազանդս եւ զանհնազանդս. (Փարպ.։)
Որ անմարմին է, ազատ է, եւ անհնազանդ մարմնական կրից. (Սարգ. ՟Ա. ՅՀ. ՟Ա։)