pride, haughtiness, arrogance, presumptuousness.
ὐπερηφανία, ὔβρις, ἕπαρσις, ἁλαζονεία. superbia, fastus, elevatio, tumor, arrogantia, insolentia, jactantio, gloriatio Հպարտութիւն. անկարգ բաղձանք գերազանցելոյ զայլովք. ախտ բանսարկուին, եւ արմատ ամենայն մեղաց. որոյ ծնունդք են ամբարհաւաճութիւն, փքացումն, ինքնահաւանութիւն, եւ արհամարհութիւն այլոց, փառասիրութիւն, սնապարծութիւն, անհնազանդութիւն. եւ այլն. մազրուրլուգ. ֆօտուլլուգ. քիպր. թէքեպպիւր. ղուրուր. դաֆրա.
Յամբարտաւանութենէ կորուստ եւ խռովութիւն յոյժ։ Ամբարտաւանութիւն ատելեաց քոց վերասցի հանապազ։ Զի՞նչ շահ եղեւ մեզ հպարտութիւնն. եւ զի՞նչ մեծութիւն ամբարտաւանութեանն իցէ մեզ նպաստաւոր։ Սկիզբն մեղաց ամբարտաւանութիւն։ Ատելի է առաջի Տեառն եւ մարդկան ամբարտաւանութիւն. (ըստ հին Սիրաքայ)։ Ամբարտաւանութիւն զայր նկուն առնէ, իսկ զխոնարհս փառաւոր առնէ Տէր։ Բարձրացեալքն ամբարտաւանութեամբ՝ խորտակեսցին։ Պարծիք յամբարտաւանութեան ձերում։ Ամբարտաւանութիւն աստի կենացս. եւ այլն։
Խոնարհութեամբ կռփեցին զամբարտաւանութիւն. (Եղիշ. ՟Ը։)
Ամբարտաւանութիւն կործանող։ Ախտ ամբարտաւանութեանն միշտ զանձն արդար համարի. (Լմբ. ատ. եւ Լմբ. սղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ամբարտաւանութիւն | ամբարտաւանութիւնք |
| accusatif | ամբարտաւանութիւն | ամբարտաւանութիւնս |
| génitif | ամբարտաւանութեան | ամբարտաւանութեանց |
| locatif | ամբարտաւանութեան | ամբարտաւանութիւնս |
| datif | ամբարտաւանութեան | ամբարտաւանութեանց |
| ablatif | ամբարտաւանութենէ | ամբարտաւանութեանց |
| instrumental | ամբարտաւանութեամբ | ամբարտաւանութեամբք |