hy    |   fr

Մատնտու

s.

traitor;
informer, denouncer;
— լինել, to betray, to denounce.

adj.

προδότης proditor. Տուիչ մատամբ. այսինքն մատնիչ. որ մատն եւ տուր լինի.

Մատնտու ի ներքուստ արտաքս առ թշնամիս անդր գտանիցին. յն. գտանիցեմք. (՟Գ. Մակ. ՟Գ. 16։)