adj.

ԹՈՒՆԱՒՈՐ կամ ԹԻՒՆԱՒՈՐ. Ունակ թունից. ժանկաւոր. թունաբեր. ըստ յն. թունարկու. ἱοβόλος venenosus, venenatus, virulentus

Բայց որդւոց քոց եւ ո՛չ թունաւոր վիշապացն յաղթեցին ժանիք. (իմ. ՟Ժ՟Զ. 10։)

Ի թիւնաւոր գազանաց. (Կոչ. ՟Թ։)

Զխոյս եւ զմաքիս առ ոտն կոխէր, եւ զորոջն թունաւոր ճիրանամբքն պատառէր. (Եփր. վկ. արեւ.։)

Ելից զվէրն թունաւոր (կամ թիւնաւոր) դեղովք. (Խոր. ՟Բ. 18։)

Թիւնաւոր եւ մարմնակիր (որդանց). (Մաշկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif թունաւոր թունաւորք
accusatif թունաւոր թունաւորս
génitif թունաւորի թունաւորաց
locatif թունաւորի թունաւորս
datif թունաւորի թունաւորաց
ablatif թունաւորէ թունաւորաց
instrumental թունաւորաւ թունաւորաւք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Թունաւորեմ, եցի

Թունաւորութիւն, ութեան

Voir tout