hy    |   fr

Դառնաթոյն

adj.

that has dangerous venom.

adj.

Որ ունի զթոյն դառնութեան. թունաւոր.

Դառնաթոյն օձին, օձիցն։ Օձս եւ իժս դառնաթոյնս։ Որդունք դառնաթոյնք. (Նար. ՟Զ. ՃՃ.։ Մանդ. ՟Ե։)

Չարահամբաւ եւ դառնաթոյնս անուանեցաւ տեղի. (Պիտ.։)