adj.

that produces bitterness.

adj.

Որ բերէ յիւրմէ կամ յինքեան զդառն ինչ. դառնորակ. դառն.

Զսատանայի զդառնաբեր եւ զվնասակար բոյսն հրով ծախել. (Ոսկ. ղկ.։)

Տունկ, ծառ, թզենի դառնաբեր. (Ագաթ.։ Կոչ. ՟Բ. Սարգ. յկ. ՟Թ։ Նար. երգ.։ Ոսկիփոր.։)

Դառնաբեր վիժանք կամ վիժակք (որպէս զջուրն որ ի մեռայն). (Անյաղթ բարձր.։ Անան. եկեղ.։ Լծ. ածաբ.։)

Դառնաբեր մեղք, յանցանք, կեանք. (Շ. բարձր.։ Թէոդոր. խչ.։)

Դառնաբեր քինահանութիւն. (Արծր. ՟Դ. 11։)