cf. Թունալից.
ԹՈՒՆԱՒՈՐ կամ ԹԻՒՆԱՒՈՐ. Ունակ թունից. ժանկաւոր. թունաբեր. ըստ յն. թունարկու. ἱοβόλος venenosus, venenatus, virulentus
Բայց որդւոց քոց եւ ո՛չ թունաւոր վիշապացն յաղթեցին ժանիք. (իմ. ՟Ժ՟Զ. 10։)
Ի թիւնաւոր գազանաց. (Կոչ. ՟Թ։)
Զխոյս եւ զմաքիս առ ոտն կոխէր, եւ զորոջն թունաւոր ճիրանամբքն պատառէր. (Եփր. վկ. արեւ.։)
Ելից զվէրն թունաւոր (կամ թիւնաւոր) դեղովք. (Խոր. ՟Բ. 18։)
Թիւնաւոր եւ մարմնակիր (որդանց). (Մաշկ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | թունաւոր | թունաւորք |
| accusatif | թունաւոր | թունաւորս |
| génitif | թունաւորի | թունաւորաց |
| locatif | թունաւորի | թունաւորս |
| datif | թունաւորի | թունաւորաց |
| ablatif | թունաւորէ | թունաւորաց |
| instrumental | թունաւորաւ | թունաւորաւք |