to slaughter, to kill;
to immolate, to sacrifice.
ԶԵՆՈՒՄ եւ կր. ԶԵՆԱՆԻՄ. θύω, θυσιάζω , καταθύω, σφάττω, σφάζω macto, jugulo, occido, victimam offero, sacrifico Հատանել զպարանոցս կենդանեաց. փողոտել, խողխողել, սպանանել սպանդս. մանաւանդ առ ի նուիրել Աստուծոյ. զոհել. մորթել.
Առէ՛ք ձեզ ոչխար, եւ զենջի՛ք ի զատիկ։ Զենուցուն զնոսա զենումն փրկութեան Տեառն։ Եզեն Ադոնիա ոչխարս եւ եզինս եւ գառինս։ Եզեն Սողոմոն զզոհսն։ Առնուլ զսուրն, եւ զենուլ զորդին իւր։ Զենէ՛ք, կերիցո՛ւք։ Եզեն հայր քո զեզն պարարակ։ Արի՛ Պետրոս, զե՛ն եւ կեր.եւ այլն։
Գառն կայր զենեալ։ Զենար, եւ գնեցեր զմեզ Աստուծոյ՝ արեամբդ քով։ Գառինն զենլոյ. եւ այլն։
(՟Բ. Մնաց. ՟Ի՟Թ. 34։)
Քահանայքն էին սակաւք, եւ ոչ կարէին զենուլ զողջակէզսն. յն. δέρω տէրիսինի չըգարմագ. տեռել. իմա՛ մորթել, այսինքն մորթազերծ առնել.
Զենէ՛ք զկենդանարարօղ զենողացն զնա. (Ճ. ՟Բ.։)
Զենանիլ։ Զենանի. (Փիլ. ել.։ Նար. ՟Լ՟Գ։ Լմբ. յանառակն։)
Արարիչն վասն արարածոց զանմահ զենումն զենանի. (Խոսր. պտրգ.։)
Որ առ հնոյն էին զենմունք, ի զենանելն մեռանէին. իսկ Տէրն մեր հանապազ զենանի ի փրկութիւն աշխարհի. (Շ. բարձր.)