Զարմանալի

adj.

θαυμαστός, ἕκθαμβος, ἑξαίρετος, θαυμάσιος mirus, mirabilis, admirandus, exemtus, eximius Արժանի զարմանալոյ. հիանալի. սքանչելի. մեծ. ահաւոր. արմննալու, խելքէ դուրս.

Զհարուածս մեծամեծս եւ զարմանալիս. (Օր. ՟Ի՟Ը. 59։)

Գազանն չորրորդ ահեղ եւ զարմանալի. (Դան. ՟Է. 7։)

Արք հոյակապք եւ զարմանալիք. (Յհ. կթ.։)

Զարմանալին կիւլիկեցի։ Զարմանալին քննութեամբ հոգւոյն։ Զարմանալի մասամբք։ Պտուղս զարմանալիս։ Ասելով զզարմանալիսն լսողաց բան։ Զառաւել զարմանալիսն յայնժամ ներգործես։ Դպրութիւնք հրաշիցն զարմանալեաց. (Նար.։)

(Սղ. ՟Կ՟Է. 28.)

Անդ Բենիամին ի տղայութեան զարմանալի. յն. տղայ ի զարմացման, որպէս թէ զարմացօղ, լցեալ ապշութեամբ։

Զարմանալի եղեւ սէր քո ինձ. (՟Բ. Թագ. ՟Ա. 26.) իբր յն. սքանչանիլ, սքանչելի լինել։

adv.

ԶԱՐՄԱՆԱԼԻ. մ. իբր Զարմանալի օրինակաւ. զարմանապէս. ուժգին.

Յայնժամ զարմանալի շարժեցաւ երկիր. (ՃՃ.։)

s.

ԶԱՐՄԱՆԱԼԻՔ, լեաց. գ. τὰ θαυμαστά, τὰ θαυμάσια mirabilia, mira Իրք արժանի զարմանալոյ. սքանչելիք. հրաշք.

Արարից սքանչելիս ... զի զարմանալիք իցեն՝ զորս ես արարից ձեզ. (Ել. ՟Ժ. 11։)

Քո են զարմանալիք անճառից բարեաց միա՛յն հրաշագործ։ Զարմանալեօք հրաշագործութեամբ (թեան) մատակարարիլ մեզ պատրաստեցեր. (Նար. ՟Ձ՟Է. ՟Զ՟Գ։)

Ո՛վ ասէ մեծի զարմանալեացս, զոր ունիմք իմանալ։ Այս են զարմանալիք. (Շ. բարձր.։)

Զչքնաղ զարմանալիսն սուտ ի նմանէ գործեալ մատենագրեցին. (Եւս. քր. ՟Ա։)

ԶԱՐՄԱՆԱԼԻՔ. ἕκστασις, θάμβος extasis, admiratio, stupor որպէս Զարմացումն. զարմանք. սքանչացումն. ապշութիւն. զարմանալն.

Զարմացան մեծաւ զարմանալեօք։ Լցան զարմանալեօք ի վերայ նշանին որ եղեւ. (Մրկ. ՟Ե. 42։ Գծ. ՟Գ. 10։)

Ամենեքին հիացան մեծաւ զարմանալեօք. (Իգն.։)

Հիացան զարմանալեօք ընդ հաւատս կնոջն. (Ճ. ՟Ա. (գրեալ էր, զարմանալիւք, իբր զարմանալեւք, այսինքն զարմանալեօք)։)

Զարմանալեաց արժանի. (Մաշկ.։)

Բազմապատիկ զարմանալիք ի միտս իմ անկեալ են վասն մոլեգնութեանն Պօղեայ Սամոստացւոյ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 6.) յն. զարմանալ. որպէս ընդ հակառակն, ուր ասի ի մեզ,

Ես ասացի ի զարմանալ իմում. (Սղ. լ. 23. ՟ճժե. 2.) ի յն. դնի, ի զարմացման, կամ յապշութեան։