adj.

that walks in heaven;
celestial.

adj.

(արմատն է ճեմել, եւ ճամուկ) Որ ինչ հայի ի ճեմարան կամ ի զարդս երկնից. երկնային.

Երկնաճեմ սանչուղք. (Նար. ՟Լ՟Բ։)

Երկնաճեմ առագաստ. (Շար.։ Յհ. իմ. եկեղ.։)

Սըլացեալ թեւօք հոգւոյն երկնաճեմ գոլով. (Շ. տաղ.։)

Յորժամ մարմինն հոգիասցի, երկնաճեմ լիցի. (Վրդն. ծն.։)

Հասու եղեալ ամենայնի՝ գեր ի վերոյ երկնաճեմք երեւեցան. (Շիր.։)