that hastens, presses on towards heaven.
Որ գնայ ընդ երկինս՝ քայլելով կամ թռչելով.
Զերկրածինքս երկնագնաց արար։ Տեսանելով զադամային մարմինս՝ երկնագնացս եղեալ. (Ճ. ՟Թ.։)
Երկնագնաց թաթք ոտից քոց սուրբ. (Շար.։)
Մարդ՝ երկնագնաց ոչ լինի։ Պատկեր տեսանեմք երկնագնաց եղեալ. (Աթան. համբ։ եւ Գէ. ես.։)
Իբրեւ զթռչունս երկնագնացս ամբառնան. (Եօթնագր.։)
ԵՐԿՆԱԳՆԱՑ. Որ տանի կամ հասուցանէ յերկինս. զոր օրինակ,
Երկնագնաց պողոտայ. (Պիտ.։)
Վասն երկնագնաց անընչութեան. (Կլիմաք.։)