cf. Դատակնիք.
ψήφισμα sententia Վճիռ դատաստանի կամ դատաւորի. դատակնիք.
Անսուտ բանն քրիստոսի զդատավճիռն առնէ, երթիցեն արդարքն ի կեանսն յաւիտենից, եւ մեղաւորքն ի տանջանսն յաւիտենից. (Յճխ. ՟Ե։)
Այսպէս եհատ զդատավճիռն, եւ հաստատեաց, որ զձեզ ընդունի, զիս ընդունի. (Ագաթ.։)
Դատավճիռ մահու, կամ բարկութեան, դատաստանի. (Լմբ. սղ.։ Գէ. ես.։ Լծ. կոչ.։)
Յայտ առնէ դատավճռաւ նոցին բերանոցն. (Իգն.։)
Ճողոպրելով ի դատավճռացն պատուհասէ. (Լմբ. առակ.։)
Պահքն դարձոյց ի նինուէացւոց զդատավճիռ ստուգութեանն, զի մի՛ ապականեսցին. (Եփր. պհ.։)