hy    |   fr

Դատապարտիչ

adj.

that condemns;
that damns.

Դատապարտօղ. որ դատապարտէ։ (Նար. ՟Ժ՟Դ. ՟Ծ՟Ա. ՟Ձ՟Բ. եւ Նար. խչ.։)

Գայ փրկիչն ... ի դատապարտել զդատապարտիչսն. (Կոչ. ՟Ժ՟Ե։)

Ասա՛ դատապարտիչդ զանմեղս. (Սարկ. հանգ.։)