principally, especially, chiefly, rather.
cf. ԱՌԱՒԵԼ.
Առաւելապէս պայծառացուցանել, կամ ուրախ լինել, աճել, զայրանալ, երկեցուցանել, կամիլ, գոհանալ. եւ այլն. (Կորիւն.։ Եղիշ.։ Փարպ.։ Նար.։ Ճշ.։)
Լցաւ հոգի իմ առաւելապէս քան զխորիսք մեղու. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Մարդ՝ ընտանի կենդանի ի բնութենէն, եւ առաւելապէս՝ որ ինչ միանգամ ըստ աստուածային օրինացն է զարդարեալ վարուք. (Փիլ. ել. ՟Ա. 16։)
Շնորհեն ... առաւելապէս եւ առ օտարսն. (Փարպ.։)
Խայտացեալ առաւելապէս՝ քան թէ մեծն դաւիթ. (Նար. խչ.։)
Առաւել. առաւելագոյն.
Վասն առաւելապէս բազմութեանն ասացաւ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 45։)
Ետ նմա զայնպիսի շնորհս առաւելապէս գիտութեան։ Երեւելի փառաց, եւ առաւելապէս պատուոյ. (Փարպ.։)