s.

ԱՆԲԱՐԿԱՑՈՂՈՒԹԻՒՆ ԱՆԲԱՐԿՈՒԹԻՒՆ. ἁόργητον. ira carere, moderatio. Անբարկացօղն լինել. չբարկանալն. հեզութիւն. հանդարտութիւն.

Անհպարտութիւն եւ անբարկացողութիւն. (Նիւս. սքանչ.։)

Քաղցրութիւն, անբարկութիւն. (Ոսկ. պետր.։ Ոսկ. եղ.։)

Աղօթք են՝ հեզութեան եւ անբարկութեան բղխումն. (Նեղոս.։)

Զօրանամք ի հեզութիւն եւ յանբարկութիւն. (Լմբ. առակ.։)

Զհեզութենէ բո՛ւռն հար եւ զանբարկութենէ. (Կիր. ՟ը. խհ.։)

Ի ձեռն պարզութեան եւ անբարկութեան։ Անբարկութիւն է ցանկութիւն անյագ՝ անպատուութեան. (Կլիմաք.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անբարկացողութիւն անբարկացողութիւնք
accusatif անբարկացողութիւն անբարկացողութիւնս
génitif անբարկացողութեան անբարկացողութեանց
locatif անբարկացողութեան անբարկացողութիւնս
datif անբարկացողութեան անբարկացողութեանց
ablatif անբարկացողութենէ անբարկացողութեանց
instrumental անբարկացողութեամբ անբարկացողութեամբք