hy    |   fr

Անբարդելի

cf. Անբարդ.

adj.

ԱՆԲԱՐԴ որ եւ ԱՆԲԱՐԴԵԼԻ. Որ չէ բարդեալ, կամ չէ բարդելի. անամփոփելի. ցիր եւ ցան, եւ անպարփակելի.

Որթն՝ անբարդ զօրէն սեղխենւոյ զերեսօք երկրի տարածեալ ի կոխումն. (Պիտ.։)

Թուականութիւնս՝ մտաց անբարդելիս. (Նար. ԻԷ։)