Անբարեսէր

adj.

ἁφιλάγαθος. minime amans bonorum vel boni. Ոչ սիրօղ բարւոյ. ատեցօղ բարեաց. չարասէր.

Վէսք, անբարեսէրք. (՟Բ. Տիմ. ՟Գ. 3։)

Անբարեսէր մարդիկ, կամ մարմին, միտք. (Սարգ. յուդ. ՟Գ։ ՃՃ.։)

Կապարճք անբարեսէր իշխանին խաւարի. (Բենիկ.։)