cf. Օթեվանեմ.
ՕԹԵՄ որ եւ ՕԹԻՄ. Առնել օթ. օթեակս՝ երեկօթս՝ օթեւանս առնել. հանգչել. դադարել. իջեւանիլ.
Որ ամենայն արածոց է տէր, յայրի օթէ։ Օթեա՛ առ մեզ խաղաղարար։ Չգոյր տեղի. եւ նոքա յայր անդր գնացին օթել։ Ո՛չ է պարտ ի չարազանդ մծղնէիցն տեղիս օթել ումեք։ Հուպ առ հանգիստ սրբոյն օթեալ. (Նիւս. երան.։ Ժմ.։ Իգն.։ Յհ. իմ. ատ.։ Շ. վիպ.։)
Թէ օթէ (կամ օթի) մարդ ի պանդոկ. (Մխ. դտ.։)