cf. Օթեկ.

adj.

ՕԹԵԿ եւ ՕԹԵԿԱՆ. որ եւ ռմկ. օթէկի. Մնացեալ յերիկէ եւ յեռանդէ. հին, հնացեալ. պայաթ, խարթ, գարթ

Ապա թէ երկօրեայ նշխարօք մատուցանէ ... իսկ եթէ օթեկ ջրով ի պատճառս ծուլութեան կազմեսցէ զնշխարն, եւ այլն. (Կանոն.։)

Զօթեկան մի՛ կերիցեն (որս). (Կանոն.։) (ռմկ. օթեկի կերակուր, եւ քարդու հաց ասի՝ երեկոյանն կամ հինն։)