hy    |   fr

Տհաճութիւն, ութեան

s.

displeasure, discontent, disgust, dislike;
disagreement;
sulkiness.

s.

Տհաճն լինել. եւ Անհաճոյ լինելն.

Մեղայ տհաճութեամբ բարուց. (Մաշկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif տհաճութիւն տհաճութիւնք
accusatif տհաճութիւն տհաճութիւնս
génitif տհաճութեան տհաճութեանց
locatif տհաճութեան տհաճութիւնս
datif տհաճութեան տհաճութեանց
ablatif տհաճութենէ տհաճութեանց
instrumental տհաճութեամբ տհաճութեամբք