cf. Տղայաբարու.
ՏՂԱՅԱԲԱՐՈՅ կամ ՏՂԱՅԱԲԱՐՈՒ νηπιωδέστερος (որ եւ տղայագոյն) Ունօղ զբարս տղայոց. մանկաբարոյ. պարզամիտ. խակամիտ. տխմար. տգէտ. տղայ. եւ Տղայական.
Զտղայաբարոյսն՝ որք ոչ այնչափ ինչ յանցանս յանցեան, այնպիսի տանջեաց. (Ոսկ. ՟ա. թես.։)
Պատրել զտակաւին տղայաբարոյսն մարդիկ։ Զտղայաբարոյսն տանջեաց։ Զոհ խնդրեաց ի տղայաբարոյն իսրայելէ. (Սարգ. ՟բ. պ. ՟Զ։ Ոսկ. ՟ա. թես.։ Լմբ. սղ.։)
Ոչ եմ տղայաբարոյ որպէս զնա (զեւայ). (Եփր. ի ծն. քրիստոսի.։)
Մի՛ ոք տղայաբարոյ մտօք ձգեսցի առ բանս. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ղ՟Գ։)
Առ տղայաբարոյ թանձրութիւն մտաց։ Ի տղայաբարու հեթանոսացն. (Լմբ. պտրգ.։)
Մինչ ի խորին ծերութիւն տղայաբարուք գտանիմք։ Տղայաբարուք էին, եւ ոչ էին կատարեալ հոգւովն։ Որպէս զտղայաբարու զմիտս նոցա արծարծէ. (Խոսր.։ Բրսղ. մրկ. Նանայ.։)