dominical;
divine;
feudal;
lordly, predominant, prevailing, despotic, absolute, sovereign, supreme;
own, proper;
— պատկեր, God's image or likeness;
— իշխանութիւն, absolute power.
κυριακός, κύριος dominicus. Սեպհական տեառն աստուծոյ, կամ տեառն մերոյ յիսուսի քրիստոսի. տէրունի. տէրունական. րապպանի.
Յաստուածայնոցն գրոց, եւ ի տիրական գլստենէ։ Տիրական յաթոռ նստիս։ Ըստ տիրական անճառ խորհրդոյն։ Զտաղաւարն տիրական, եւ զխորան աստուածական։ Տիրական ծննդեանն սպասաւորք՝ դասք վերնոցն. (Աթ. ՟Բ։ Շար.։ Նար.։ Շ. հրեշտ.։)
Տիրական քոց ոտից հետեւել շաւղաց, րաբունեաց մերոց ճանապարհաւ յերկինս. (Տաղ.։)
ՏԻՐԱԿԱՆ. κύριος, προηγουμένος principalis, auctoritatem habens, praecipuus, proprius, verus. Իշխանական. առաջնորդական. ազատական. իսկական. բուն. յատուկ.
Տիրականին ապաստան արար կամաց։ Որ տիրականս առ ի քէն կարգեալ տնտես։ Զտիրականգովութիւն յօրանաց բերել. (Շ. հրեշտ.։ Շար.։ Պիտ.։)
Մի՛ յաղագս այսր (կենաց) փութոյ զտիրական քո կեանսդ անխնամեսցես։ Տիրական կեանք նոցա հասարակաց մի՛ անխնամեսցի. (Բրս. հայեաց.։ Յհ. կթ.։)
Զտիրական բարիս այսր շնորհաց եւ խաղաղութեան։ Տիրական մարդոյս՝ որ է ի մեզ (հոգին)։ Կեանք տիրական մարդոյն. (եւ այլն. Սարգ. ստէպ։)
ՏԻՐԱԿԱՆ. Տիրօղ. տէր. գլխաւոր.
Ի տաճարին աստուծոյ՝ դաբիրայն անուանեալ՝ այլոցն սրբոց տիրական եւ բովանդակիչ ասիւր. (Շ. բարձր.։)
Տիրականի գեղջն բարեբարու գոլով եւ երկիւղած ի տեառնէ. (Ճ. ՟Ա.։)
ՏԻՐԱԿԱՆՆ գ. δεσποτεία dominium. Տէրութիւն, կամ երկիր տէրութեան. սեպհական կալուած.
Պատմել հանդերձեալ զօրինակն զսկզբան զաստուածոցն. եւ զժամանակին զերկայնութիւն, որ հաստատէ զտիրականն. (Բրս. գոհ.։)