vicar. capitular, substitute;
lieutenant.
τοποτηρητής loci servator, locum tenens, vicarius, successor. Որ պահէ զտեղի ուրուք՝ նստելով փոխանակ նորա. յաջորդ իբր լռելյեայն. առաջնորդ. տե՛ս եւ ԱԹՈՌԱԿԱԼ՝ իբր յաջորդ.
Գլխաւորս՝ վերակացուս՝ տեղապահս յայտ արարեալ հարցն կատարելոց։ Յովսէփ՝ որ եկաց զկնի սրբոյն սահակայ տեղապահ աթոռոյն։ Մեծն ներսէս՝ սուրբ լուսաւորչին գրիգորիլ վիճակեալ հօտին տեղապահ։ Սուրբն գրիգոր աստուածաբան տեղապահ էր աթոռոյն բիւզանդիոյ. (Կորիւն.։ Ուռպ.։ ՃՃ.։)
Կացուցանեն տեղապահ թագաւորութեանն զսուրբն վարդան. (Վրդն. պտմ.։)
ՏԵՂԱՊԱՀ. Ժառանգ աթոռոյ տէրութեան. իշխան աշխարհի. թագաւոր տեղւոյն.
Տեղապահ ես բաւական եմ, ասէր թէոդորա թագուհին. (Լաստ. ՟Ժ՟Ը։)
Թադէոս՝ որ զթուղթն աբգարիոսի տեղապահի եբեր յեդեսիա. (Ճ. ՟Զ.։)
ՏԵՂԱՊԱՀ. τοπάρχης toparcha, regulus, rex. Պահապան գաւառի. փոխարքայ. բդեաշխ. տեղակալ. կողմնակալ. կուսակալ.
Կոչէ առ ինքն զարսն, զորս թողեալ էր տեղապահս վասպուրական աշխարհին. (Արծր. ՟Ե. 2։)
ՏԵՂԱՊԱՀ. Փոխանորդ. երեւեցուցիչ իշխանութեան տեառն իւրոյ.
Հռոմայեցւոց թագաւորութիւնն, տեղապահ մեծի թագաւորին քրիստոսի։ Ի թագաւորեալ քաղաքն բիւզանդիոյ, որ է տեղապահ թագաւորին քրիստոսի։ Լծ. (կոչ.։ Մեսր. երէց.։)