cf. Վթարումն.
ՎԹԱՐՈՒԹԻՒՆ ՎԹԱՐՈՒՄՆ. διάπτωσις lapsus, ruina. Եղծումն. խախտումն. աւեր. քայքայումն. վտանգ. կործանումն. վնաս.
Զհիմամբ հաստատեալս առանց վթարութեան եւ հերքելոյ քամահեն. (Սարկ. հանգ.։)
Հանապազորդ մարմնոյ դադարումն վթարումն իմն միաբան գոյութեան, եւ լուծումն գործէ. (Նիւս. կազմ. ՟Ժ՟Ե։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | վթարութիւն | վթարութիւնք |
accusatif | վթարութիւն | վթարութիւնս |
génitif | վթարութեան | վթարութեանց |
locatif | վթարութեան | վթարութիւնս |
datif | վթարութեան | վթարութեանց |
ablatif | վթարութենէ | վթարութեանց |
instrumental | վթարութեամբ | վթարութեամբք |