adj.

that is above, high, upper, superior;
celestial;
outward, exterior, external;
cf. Երեսք.

adj.

, το ἅνω, ἁνώτερος qui, quae, quod est super, superum, superi, superior ἅνωθεν superne, de super. Որ ինչ ի վեր է տեղեաւ, աստիճանաւ, մեծութեամբ եւ այլն. երկնային. բարձր. վերագոյն. գեր ի վերոյ. եւ Որ ինչ ի վերուսագայ. վերի, վեր.

Ըստ վերնոյ խառնուածոյն անկուածոյ վակասին։ Զվերին, եւ զներքին։ Մի՛նչեւ ցբեթորանն վերին։ Ի վերայ ջրմղին վերնոյ աւազանին։ Զամպս վերինս։ Վերին ճանապարհի։ Վերին դրանն։ Ի վերին կողմն։ Զվերինն խնդրեցէ՛ք.եւ այլն։

Երկինք վերինք, եւ որ ինչ յերկինս։ Ոչ ներքինք շարժել կարեն, եւ ոչ վերինք դրդուեցուցանել։ Քանզի արեգակն ի վերնում կիսագնդին է, օր է (ամենայն տիւ). (Եզնիկ.։ Եղիշ. ՟Բ։ Անյաղթ պերիարմ.։)

ՎԵՐԻՆ. τὸ ἕξοθεν externus, um. Արտաքին.

Քարոզ լինի վերին ձեւն՝ ներքին երկիւղածութեան։ Զայս ասէր առ ի վերին երեսս բանից։ Ի վերին երեսս։ Վերին երեսօք։ Հանողին զվերին հանդերձս՝ բռնաւորի ուրուք, մերկանալ եւ զմիւսն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 7։ Իսիւք.։ Եղիշ. ՟Ա. ՟Ե. է։ Վրդն. ել.։)