cenobite, monk;
prior, superior, abbot;
conventual, claustral, monastical, cenobitical.
μονάζων, μοναχός monachus, religiosus. Կրօնաւոր միանձն՝ բնակեալ ի վանս. միաբանակեաց.
Ի լերինս երթալ, եւ վանականս լինել։ Տեսանեն զվանական ոք։ Խաչն՝ վանականաց ճգնութիւն, կուսանաց զգաստութիւն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 7. 23. եւ Ոսկ. խչ.։)
Մայր արար զնա կանանց վանականաց. (Ճ. ՟Բ.։)
Առ առաջնորդս սրբոց ուխտից վանականաց. (Շ. ընդհանր.։)
ՎԱՆԱԿԱՆ. որպէս Վանահայր. հայր վանից. աբբայ.
Կոչեաց վանականն զմարինոս։ Ասէ ցնա վանականն։ Եկն ի վանսն միաբանակեցաց, յորում էր վանականն մեծ առաջի աստուծոյ։ Ծանօթութիւն ընդ վանականին, եւ ընդ այլ եղբարցն. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Վանական վարդապետ. այսինքն յովհաննէս վարդապետ տաւուշեցի՝ հիմնադիր եւ առաջնորդ գետկայ վանից. (Վրդն.։ Կիր.։ Մաղաք.։)
Ի կրկին նշանակութիւնս բերի եւ ասելն.
Եւ նա պատմեաց զասացեալսն վանականին. (Խոր. ՟Գ. 52։)
Պատուական երիցունք, եւ աւագ վանականք բազումք։ Աւագ քահանայիւք եւ վանականօք. (Շ. ընդհանր.։)
Հայր Սարգիս Հոռոմոսի վանաց վանական, եւ հայր Ստեփանոս Սեւանայ վանաց վանական. (Ասող. ՟Գ. 8։)
Գրիգորի Նարեկայ վանից վանականի։ Եղբօր իմոյ ընտրելոյ Յովհաննէս կոչեցելոյ՝ Նարեկայ մեծափառ եւ բարձրապատիւ ուխտի վանականի. (Նար. յիշ.։)