friar, monk, cenobite;
— նորընծայ, novice;
— ուխտեալ, professed monk;
— լինել, to enter a convent, to take the cowl, to turn monk.
θρῆσκος, ἁσκητής, ἑγκρατής religiosus, temperans եւ այլն. Առանձին փութով եւ կարգոյ ճգնօղ ի կատարեալ կրօնս աստուածապաշտութեան հրաժարեալ յաշխարհային կարգաց. վանական. միաձն, միաբանակեաց կամ միայնակեաց. Սօֆի, փարսա, րուհպան, րահիպ, քեշիշ. (իբր կրօղ. ի քեշիտէն, քաշել, կրել. որպէս եւ կրօնաւորն է կրօղ, ժուժկալ, համբերօղ, խաչակիր)
Եթէ ոքկամիցի կրօնաւոր լինել. (Յկ. ՟Ա. 26.)
ուր գրէ Շ.
Կրօնաւոր աստ զճշմարիտ քրիստոնէութիւնն դնէ։
Իսկ (Սարգ.)
Կրօնաւորութիւնն ժուժկալութեան անուն է ... ահա զայս ամենայն ի կրելոյն՝ է կրօնաւոր.
Աբեղայն հայր ասի, իսկ կրօնաւորն, որ կրէ զխաչն քրիստոսի յուսն բարձեալ. (Տօնակ.։)
Կրօնաւոր ժուժկալին։ Ժուժկալ կրօնաւորաց. (Փիլ.։ Պիտ.։)
Արք կրօնաւորք՝ խարանազգեստք։ Կրօնաւորք (Խոր.՟Գ. 49. 68։)
Քահանայ կամ կրօնաւոր լինել. (Խոսր.։)
Վարժիչ կարգաց կրօնաւորաց. (Շար.։)
Պատեցան շուրջ զնովաւ կրօնաւորք հանդերձ կրօնաւոր հայրապետաւն. (Ժող. հռոմկլ.։)
ԿՐՕՆԱՒՈՐ. իբր Կրօնաւորական.
Ի համբերութենէ, եւ ի կրօնաւոր ժուժկալութենէ։ Կրօնաւոր ժուժկալութիւնն մաքուր եւ ամբիծ է առաքինութեան. (Փիլ. լին. եւ Փիլ. քհ.։)
Զգեստացեալ կրօնաւոր վարիւք. (Կաղանկտ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կրօնաւոր | կրօնաւորք |
| accusatif | կրօնաւոր | կրօնաւորս |
| génitif | կրօնաւորի | կրօնաւորաց |
| locatif | կրօնաւորի | կրօնաւորս |
| datif | կրօնաւորի | կրօնաւորաց |
| ablatif | կրօնաւորէ | կրօնաւորաց |
| instrumental | կրօնաւորաւ | կրօնաւորաւք |